از مبانی اصلی تشیع که مشهور است و شاید معروف، عبارت «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» که بایستی برای تحقق این شعار تمامی درس‌های کربلا را از بر باشیم نه فقط از مظلومیت امام حسین(ع) و یارانش بگوییم. بدون تردید عاشورا یک مکتب و دانشگاه است و دروس و رشته های مختلفی دارد و متأسفانه پس از ۱۴۰۰ سال هنوز بخوبی بیان نشده است.
به گزارش ایلام رصد ، حامد شیرخدا در یادداشتی با اشاره به درس های ناگفته ای که از کربلا می توان گرفت چنین نوشته است؛ یکی از بزرگترین درس‌های کربلا ادب است. به راستی چرا شمر که نقشی بمراتب کمتر از رهبران اموی و کوفه در شهادت امام حسین(ع) و یاران عزیز ایشان داشت پس از ۱۴۰۰ سال هنوز منفورترین شخص است؟ چرا در بین یاران ابی عبدالله حضرت ابوالفضل العباس (ع) به مقام شبه معصومی میرسند و در بین مردم با امام مسلمین مقایسه می‌شود و عظمت و شکوه بارگاه او همسان امام است؟ بدون تردید شاه کلید این موضوع با رجوع به منابع تاریخی و شرح ماوقع روز عاشورا یک کلمه است و آن ادب است.
شمر به خاطر بی ادبی، زخم زبان، بی‌احترامی به ولایت و امام زمان خویش پس از ۱۴۰۰ سال در بین مردم منفورترین شخص است و حضرت ابوالفضل العباس(ع) با رعایت ادب در مقابل امام زمان خویش به این جایگاه رسیده است.
درس بعدی عاشورا، اطاعت است. بدون شک سپاه یزیدیان به فرماندهی عمر بن سعد اهل نماز،روزه،حج و سایر عبادات الهی بودند اما آنچه انسان را نجات می‌دهد اطاعت است نه عبادت. عبادت شرط لازم است اما برای سعادت و عاقبت به خیری شرط کافی نیست به همین خاطر یاران ابی عبدالله(ع) با اطاعت از امام زمان خویش به سعادت و عاقبت به خیری رسیدند.اما عبادات سپاه امویان و کوفیان نتوانست اصحاب خویش را نجات دهد و سعادتمند کند.
درس بعدی عاشورا که رمز سعادت و رستگاریست و در تمام لحظات و مکان‌ها بایستی مد نظر باشد دل نشکستن هاست. تمام عالم هستی ظرفیت پذیرش خداوند متعال را ندارد مگر دل مومن و انسان‌های پاک،و آنجا است که جایگاه خداست. شمر دل شکست، شمر باعث ناراحتی دلخوری و شکستن دل امام مسلمین و مومنین همراه ایشان شد به همین خاطر حضرت باری تعالی خودش باعث نفرت مردم تمام عالم نسبت به این انسان نماها شد و البته معیاری برای حق و باطل در طول تاریخ. هر کس با حسین و یارانش باشد با خداست و خدا هم با اوست و عزیز می‌شود «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم رحمن ودا ». و هر کس بر ضد امام حسین و قیام او باشد تا قیام قیامت منفور و از عاقبت به خیری چیزی به او نخواهد رسید.
