به گزارش ایلام رصد ، ما جهان را براساس روایتی که از آن در ذهنمان می سازیم، معنا می دهیم و می شناسیم.
در فرهنگ ایرانی و قصه های پرمغز گذشته، چهره «فرد تنها»یی که مورد هجمه چند نفر بوده و برای ما «مظلوم» شناخته می شده، نوعی همدلی را در ما برمی انگیخته است.
برخی کاندیداها در انتخابات اخیر با شگرد ارجاع به کلان روایت «تنهای مظلوم» نوعی همدلی را در هواداران خود برانگیخته اند که گفتمان انتخاباتی آنها را جذابتر از بقیه نشان می دهد.
کاندیدایی که بین 4 نفر دیگر خود را "مورد هجمه" بازنمایی می کند و با مظلوم نمایی می کوشد انگاره «مظلومِ صاحب حق» را به خورد مخاطب بدهد. مخاطب این برساخته فارغ از آنکه او چه می گوید، شخصیت مظلوم و تنهای او را -که در حقیقت بازنمایی رسانه ای است- دلیلی برای انتخاب او قرار می دهد.
حالا اگر از آن 4 نفر، یک نفر بی تدبیری کند و پاسِ گل هم به تنهایِ مظلوم بدهد که دیگر نورعلی نور می شود؛ چون با ارجاع دائم با آن گفته غلط، مظلومیت را بازسازی می کند.
در جهان غلبه روایت ها، پندارهای انسان‌ها عامل کنشگری آنهاست. باید مراقب پندارسازی های عامدانه بود.
انتهای پیام/ر