به گزارش ایلام رصد ، دکتر محسن احمدی: امروز دقیقا سالروز عملیات غرورآفرین و تاریخی طوفان الاقصی است. عملیاتی دادخواهانه و مبتنی بر بغض های فروخفته 70 ساله مردم مظلومی که همواره کتک خورده بودند، تحقیر شده بودند، خانه‌خراب بودند، زیر چکمه دژخیمان نفس نمی توانستند بکشند و هزاران اندوه دیگر.
طوفان الاقصی عملیاتی موفق و تاریخساز بود. مهم ترین سند این ادعا نیز تلاش یکساله صهیونیست ها برای بازیابی آن چیزی است که در 7 اکتبر از دست دادند و هنوز هم نتوانسته اند بازبیابند.
رژیم جعلی تا پیش از طوفان الاقصی در اذهان عمومی مردم دنیا «مظلوم» بازنمایی شده بود. «دموکراسی» ادعایی بی نظیری در آسیا داشت. «ابرقدرت» اطلاعاتی منطقه شناخته می شد و موساد خود را سلطان دستگاه های جاسوسی دنیا می انگاشت، در حال سازش با کشورهای عربی منطقه و رسیدن به صلح پایدار با عربها بود، ساکنان سرزمین های اشغالی به «زندگی عادی» خود مشغول بودند و غیره.
اکنون یکسال بعد از طوفان الاقصی، رژیم در چه وضعیتی است؟ در «آلمان» برای موشک‌باران رژیم، جشن برپا می کنند. در دانشگاه های امریکا علیه نسل کشی رژیم تحصن و راهپیمایی می کنند. خیابان های پاریس در دفاع از فلسطین مملو از جمعیت می شود. بنابراین انگاره «اسرائیل مظلوم» با همه امپراتوری رسانه ای غرب، زیر سوال رفته و چنین انگاره ای دیگر در اذهان عمومی دنیا وجود ندارد. هژمونی اطلاعاتی موساد در منطقه شکسته است و همه تصاویر ورود فاتحانه مجاهدان فلسطینی به سرزمین های اشغالی را دیده اند؛ آن هنگام که موساد در خواب بود! دیگر عملیات علیه رژیم در اذهان مردم «ناممکن» نیست و این تمام هیمنه پوشالی موساد را فروریخته است. روابط رژیم با کشورهای منطقه نه تنها عادی نشد بلکه امروز نفرت و خشم عمومی نسبت به او، چندین برابر شده است. اکنون هیچ یک از کشورهای منطقه حتی نامی هم از «عادی سازی روابط» نمی برند. ساکنان سرزمین های اشغالی برای اولین بار در 70 سال گذشته «زندگی معمولی» خود را از دست داده اند؛ دقیقا آن چیزی که فلسطینیان 70 سال است که ندارند. زندگی معمولی، ابتدایی ترین توقع مردم از حاکمیت خود است و رژیم در یک سال گذشته نتوانسته این حق ابتدایی را نیز برای ساکنانش فراهم کند.
زمین کارزار شناختی اما قدری متفاوت از میدان است. موفقیت های اخیر رژیم در رهگیری و شهادت فرماندهان در پی بازسازی هیمنه اطلاعاتی از دست رفته در طوفان الاقصی است. کشتارها و نسل کشی ها در پی خفه کردن نضج و نمو هرگونه «فکر مقاومت» در اندیشه فلسطینیان است. اما آیا این کارزارهای شناختی موفق بوده اند یا موفق خواهند شد شکستهای میدان را «پیروزی» بازنمایی کنند؟! بعید است.
انتهای پیام/س