به گزارش ایلام رصد ، مریم چراغیان از فعالین رساته استان ایلام در یادداشتی نوشت:: هفته ملی جمعیت تمام شد، اما خاطره تلخ جان‌باختنِ یک مادر جوان، در یکی از محلات ایلام، تا مدت‌ها از ذهن‌مان پاک نخواهد شد.
مادری که نه به‌خاطر بیماری، نه به‌دلیل حادثه یا جنگ، بلکه قربانی قانون شد؛ قانونی سفت، خشک و بی‌انعطاف...
فرزندآوری پدیده‌ای ارزشمند است و کمتر کسی با آن مخالفت دارد. چه کسی از شنیدن صدای خنده کودکی که در خانه می‌دَوَد، دل‌زده می‌شود؟
اما این تصویر زمانی واقعی و انسانی است که خانواده‌ای بتواند با احساس امنیت، آرامش و پشتیبانی اجتماعی آن را تجربه کند.
سیاست‌های جمعیتی این روزها اما رنگ و بوی اجبار گرفته‌اند. از ممنوعیت سقط جنین و اعمال محدودیت برای جراحی‌های پیشگیری مثل توبکتومی، حتی برای خانواده‌های پرجمعیت، تا حذف دسترسی به وسایل پیشگیری در درمانگاه‌ها و حتی داروخانه ها...
تمام این‌ها نام‌شان «سیاست‌های جمعیت‌افزا»ست، اما برای برخی، معنایی جز درد، اضطراب و مرگ ندارد.
روز گذشته، زن جوانی در ایلام، جان خود را از دست داد. مادری با سه فرزند، که فرزند چهارمش ناخواسته در راه بود. او نمی‌خواست دوباره مادر شود. نه از روی بی‌مسئولیتی، که از روی ناتوانی؛ ناتوانی در تأمین هزینه‌ها، ناتوانی در حفظ آرامش روانی، ناتوانی در مدیریت کاری و زندگی‌ای که حالا حتی با سه کودک هم دشوار بود.
وقتی هیچ راهی پیش پایش نبود، وقتی قانونی برای شرایط او پیش‌بینی نشده بود، وقتی هیچ گوش شنوایی برای صدایش وجود نداشت، مجبور شد خودسرانه اقدام کند و از بازار آزاد قرص سقط خرید. همان قرص‌هایی که فقط در ظاهر «دارو» هستند، اما در واقع سمّ جان‌اند...
او مُرد و کودکی که هنوز به دنیا نیامده بود، سه فرزند دیگر را یتیم کرد و حالا نوزاد دوماهه‌ای باید بدون لمس دوباره ی آغوش مادر، بزرگ شود، با لالایی‌هایی که دیگر هیچ‌وقت شنیده نخواهند شد...
سیاست‌گذاری جمعیتی اگر بدون عقلانیت، بدون حمایت اجتماعی و بدون شنیدن صدای زنان تدوین شود، به نتیجه نخواهد رسید.
چنین سیاستی نه تنها مؤثر نیست، بلکه به زخمی تبدیل می‌شود که هربار مادری، خواهری یا دختری را با هزینه‌ای سنگین از ما می‌گیرد.
ای کاش، سیاست‌گذاران، پیش از صدور بخشنامه‌های سفت و سخت، سری هم به درآمد و قوانین غیرحمایتی تدوین شده شان در ادارات می‌زدند.
نگاهی به قیمت پوشک، شیرخشک و دارو می‌انداختند و پای صحبت مادرانی می‌نشستند که هر روز باید بین نان شب و داروی کودک‌شان یکی را انتخاب کنند.
اگر فرزندآوری در ایران قرار است تشویق شود، این تشویق باید همراه با امید به زندگی باشد، نه ترس از مرگ. نه قرص‌هایی که در سایه ترس و بی‌پناهی، بصورت غیرقانونی و همچون تیغی، گلوی یک مادر را می‌بُرند.
امروز، ما در عزای مادری هستیم که اگر حمایت می‌شد، اگر قانونی برای شرایط خاص او وجود داشت، اگر تنها یک گوش شنوا برای او وجود داشت ، هنوز زنده بود.
#رویداد_رسانه_نسل_امید_ایلام
#گروه_شهید_هلتی
انتهای پیام/ن